Yılın son cuması, yılın son 12.30'u, son öğlen yemeği, son duası, son çayı, son rakısı, son satışı, son vedası, son geyiği, son metrobüsü, son dersi, son zili, son dakikadan beş dakika öncesi. Kısacası yeni bir başlangıç için son fırsat. Bitmeyen son. Son teknolojinin bile geride kaldığı bir zaman dilimi. Ne içesin var ne gidesin ne konuşasın. Sadece belirli bir mutsuzluk garantili belirli bir 'an' var. O son beklediğimiz 10 saniye. Herkesin iştahla beklediği öncesinde mideyi de, kredi kartını da, egosunu da tıka basa doldurmaya çalıştığı, tüketim düzenin son halkası olmasının verdiği hazla beklenilen ama bir o kadar da kimsenin farkında olmadığı, olamadığı, kodlanmadığı o son anlar. Kimse sonrasında ne olacağını bilmediği son. Son işte son.
