Bu yazıyı kim okuyacak kim bilir.. Belki on kişi belki yüz belki de bin yok artık çılgın proje. Egede küçük bi kasabadan yazıyorum yazılarımı bu aralar. Bozulmasın aralar :) kıskanmayın ya da varsın kıskanın! bırakın büyük şehirleri gelin sahillere rakı içelim, sevgiden aşktan bahsedelim, ateş yakalım. En sevdiğim ateş friendly fire. Onu da en son Bodrumda değirmen tepede yaktık. Öyle sıcak sıcak baktık dostlarla. İstanbul da yaşadıktan sonra burda yavaş akar hayat, çay bitmez su bitmez, yürüyüş bitmez, esinti bitmez, hayal bitmez, yolu söylemiyorum bile. Burda ne biter biliyor musunuz? Umut biter, iş biter, gelecek hayalleri biter. İzlenen her ajans (eskiler ajans der haberlere) televizyondan o karakutu varya alır götürür umutları, hayalleri, yarınları. Çıkar bi çılgın aptal yerine koyar insanları yüzlerine yüzlerine istismar eder en kıymetli değerleri. Mındar eder kendi gibi tvdeki daha öneli haberleri..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder